Οταν πρωτομετέφρασα αρχαίο δράμα, είχα προτείνει πρώτα στους σκηνοθέτες ή τους εκδότες μου να τολμήσουμε να χρησιμοποιήσουμε την καθιερωμένη λέξη μετάφραση με τον όρο αναλογία, αλλά η συνήθεια της καθιέρωσης για αιώνες εμπόδιζε τον αιφνιδιασμό. Επρεπε, είχε ειπωθεί – και ορθώς -, να αρχίσει μια θεωρητική συζήτηση και να αναλυθούν οι λόγοι μιας τέτοιας αντικατάστασης. Εκανα μία – δύο απόπειρες να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση, αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση. Αντιλαμβάνομαι τους δισταγμούς και, συνήθως, τις σχολαστικές αντιπαραθέσεις απόψεων και αισθητικών και ιδεολογικών προσεγγίσεων. Ομως κάθε φορά που καταπιανόμουν με τη μετάφραση ενός τραγικού ή κωμικού αρχαίου θεατρικού είδους προσπαθούσα χωρίς εξαγγελίες να αναλογίσω το κείμενο στην αρχαία γλώσσα σε κείμενο της νεοελληνικής.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ