Ελληνοτουρκικά και στο βάθος ελληνοελληνικά;

Αραγε ο ελληνικός πολιτικός κόσμος, όντας κομματικά και συγκρουσιακά κατακερματισμένος, αντιλαμβάνεται τον αξιακό κώδικα της γείτονος; Τι μηνύματα εισπράττει από την Ελλάδα και τι μηνύματα μας στέλνει η Τουρκία; Η θεωρητικά επικαλούμενη ομόνοια του πολιτικού κόσμου στην εξωτερική πολιτική, ειδικά σε θέματα Τουρκίας (προκλήσεων, διεκδικήσεων, Μεταναστευτικού, επιχειρηματικής διείσδυσης κ.ά.) είναι ουσιαστική ή κυριαρχεί η διαχρονική παθογένεια της διχόνοιας δολερής που γράφει ο Διον. Σολωμός; Η κοινή γνώμη, ο ελληνικός λαός, τι εισπράττει από τη στάση των κομμάτων; Γιατί έγιναν δύο απανωτές δημοσκοπήσεις με ερώτημα «Σύγκρουση με την Τουρκία ή Χάγη;» που έβγαλαν κατά 62% τον φόβο σύγκρουσης; Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες καταστάσεις; Και πόσο ενημερωμένη είναι η κοινή γνώμη; Αρκεί η σύντομη – καθημερινή πλέον – ενασχόληση των ΜΜΕ με ειδικούς που πρέπει να ολοκληρώσουν τις αναλύσεις τους εντός τριών λεπτών; Αναλύσεις που μάλλον μπερδεύουν παρά ξεκαθαρίζουν στον μέσο, μη ειδικό, τηλεθεατή την κατάσταση. Ποδηγετείται ο πολιτικός μας κόσμος, δηλαδή τα κόμματα, από ευρύτερα γεωπολιτικά – οικονομικά συμφέροντα; Είναι αυτόβουλη, εντός ευρωπαϊκού οράματος και κεκτημένου, η εκάστοτε κυβέρνηση ή πλήρως παραδομένη οικονομικά και κυριαρχικά σε κεντρικά όργανα όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Εγιναν και γίνονται αυτά που πρέπει ούτως ώστε να μην υφίσταται καν το ερώτημα «Σύγκρουση ή Χάγη;»; Δηλαδή αυτάρκεια της χώρας – παρά τις συμμαχίες και εκχωρήσεις σε ΕΕ -, ομόνοια, υγιής πατριωτισμός και σθένος για αποτροπή κάθε τρίτου εξωγενούς κακόπιστου συμφέροντος; Ο εκάστοτε πολιτικός κομματικός κόσμος δεν μπορεί να ενεργήσει – ειδικά σε εθνικά θέματα – χωρίς λαϊκό έρεισμα και στήριξη.