Θα πίστευε κανείς πως η ελευθερία του λόγου στη χώρα μας είναι δεδομένη. Θα έκανε όμως λάθος. Μια οργάνωση που συστήνεται ως «αναρχική συλλογικότητα» έγραψε απειλητικά συνθήματα έξω από το σπίτι ενός δημοσιογράφου. Η φασιστική νοοτροπία της πρακτικής δεν προκύπτει μόνο από την Ιστορία – όπως θα έπρεπε να γνωρίζουν οι υποτιθέμενοι αναρχικοί, και οι ναζί συνήθιζαν να εκφοβίζουν τους εβραίους πολίτες με τον ίδιο τρόπο.

Η φασιστική νοοτροπία προκύπτει και από την αιτία αυτής της αδιανόητης ενέργειας. Η επίθεση στον δημοσιογράφο έγινε, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι δράστες στην ανακοίνωσή τους, επειδή διαφωνούν με τις απόψεις του. Επειδή δεν τους αρέσουν οι καλεσμένοι του και η γνώμη του για το ένα ή το άλλο ζήτημα. Οι ίδιοι λοιπόν ομολογούν πως στην κοινωνία που ονειρεύονται δεν ισχύει το περίφημο αξίωμα του Βολταίρου για την υποχρέωση που έχουμε όλοι μας να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη.

Η δική μας κοινωνία όμως (θέλει να) είναι μια κοινωνία ανοχής. Μια κοινωνία στην οποία είναι ευπρόσδεκτος όχι μόνο ο ζωηρός διάλογος, αλλά ακόμη και η έντονη αντιπαράθεση. Δεν είναι όμως η φίμωση της αντίθετης άποψης, η λογοκρισία, ο εκφοβισμός, η βία. Δεν είναι ανεκτός ο φασισμός.

Τούτων δοθέντων, ξενίζει το γεγονός πως μέσα ενημέρωσης, γνωστά για τις δημοκρατικές τους ευαισθησίες, χαρακτηρίζουν φασιστικές επιθέσεις σαν και αυτή ως «παρεμβάσεις». Ωστε παρεμβάσεις έκαναν οι ναζί; Και είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί τον ίδιο όρο το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων; Οπως φαίνεται, η ελευθερία του λόγου δεν είναι δεδομένη στη χώρα μας. Αντίθετα, είναι μια καθημερινή και δύσκολη άσκηση.