Πλήρης ημερών

Με σοκάρει αυτή η κρυπτοφθονερή διατύπωση ακόμη κι όταν αναφέρεται σε έναν υπεραιωνόβιο άνθρωπο σαν τον Κερκ Ντάγκλας. Υπερβαίνοντας κατά πολύ το νόμιμο όριο επιβίωσης δεν σημαίνει ότι κλέβεις από τα χρόνια των άλλων. Απεναντίας. Δίνεις και στους άλλους το περιθώριο να απλώσουν τα ποδάρια τους λίγο έξω από την κουβέρτα, να ξεμουδιάσουν κάπως από το άγχος του επικείμενου. Και είναι μήπως τα 103 έτη η κατάλληλη ηλικία για ν’ αφήσει κανείς τον μάταιο τούτο κόσμο; Μέσα στους τόσους και τόσους πρώιμους θανάτους, είναι ασφαλώς προνόμιο και δώρο της φύσης ανεκτίμητο να προλάβεις να αντιδράσεις τόσο στον Μακαρθισμό όσο και στον επονείδιστο Τραμπισμό. Η εμπειρία, αυτή και μόνον αυτή, είναι κατά τη γνώμη μου η απόλυτη μονάδα μέτρησης κι όχι ο χρόνος ο άθικτος, ο ξεφούσκωτος. Από τη μεριά του, ο διάσημος μακαρίτης, το φύσηξε γερά το μπαλόνι, οι νεκρολογίες που δημοσιεύονται αυτές τις μέρες θα σας δώσουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, εμένα ωστόσο μου λείπει μια βασική.