Η κοιλάδα των Αθηνών

Οταν πρωτοδιάβασα το μυθιστόρημα του Γιώργη Γιατρομανωλάκη από το οποίο «δανείστηκα» τον σημερινό τίτλο, ζήλεψα τη μεταφυσική εμπειρία του κεντρικού ήρωα. Του φωτογράφου που ενώ φωτογράφιζε, μπροστά στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, την παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 1940, ένα εκτυφλωτικό φως έγινε η αιτία να χάσει τις αισθήσεις του. Οταν συνήλθε, γύρω του δεν υπήρχε τίποτα από το γνωστό τοπίο. Ούτε δρόμοι ούτε κτίρια ούτε καν η Ακρόπολη. Μόνο η κοιλάδα των Αθηνών. Πώς θα ήταν άραγε; Ο Ιερός Βράχος χωρίς τον Παρθενώνα, ο Λυκαβηττός χωρίς το εκκλησάκι, η Πανεπιστημίου κατσάβραχα, το Κολωνάκι διάσελο και το Σύνταγμα ξέφωτο;