Κοινωνία χαμηλού κόστους;

Μια από τις πιο τραγικές πλευρές των Μνημονίων ήταν η μεγάλη πραγματική και ονομαστική μείωση των μισθών, με κορυφαία τη συμπίεση του κατώτατου μισθού, σε εφαρμογή της διαβόητης «εσωτερικής υποτίμησης», την οποία οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ όπως ο Ολιβιέ Μπλανσάρ είχαν θεωρήσει πανάκεια για τις χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης. Συγκεφαλαίωνε την αντίληψη ότι η μόνη λύση για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας σε συνθήκες ενιαίου νομίσματος ήταν ένας «αγώνας προς τα κάτω» με τις χώρες χαμηλού εργασιακού κόστους και παρέβλεπε τόσο το κοινωνικό κόστος που αυτό θα είχε, όσο και τη διαπίστωση ότι η επικέντρωση στο ανταγωνιστικό κόστος εργασίας αποτελεί μια ούτως ή άλλως δυσοίωνη προοπτική για την οικονομία σε μια εποχή που υποτίθεται ότι το κλειδί είναι η επένδυση σε τεχνολογικούς κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας.