Η αυτοκριτική ήταν η καλύτερη εφεύρεση του σταλινισμού και έχει τις ρίζες της στις ορθόδοξες παραδόσεις της Ρωσίας. Οπως, λοιπόν, ένας αμαρτωλός αποδίδεται λευκός και άσπιλος αν εξομολογηθεί τα κρίματά του, έτσι και το κόμμα συγχωρείται και πάει γι’ άλλα αν παραδεχτεί τα λάθη του. Η κομμουνιστική Αριστερά και οι συγγενείς προς αυτή δυνάμεις στηρίζουν πολλά στην αιώνια νεότητα της οραματικής διάστασης της πολιτικής τους στην αυτοκριτική. Τα λάθη, οι ανεπάρκειες και τα εγκλήματα, αφού λίγο ως πολύ εξωραϊστούν, ομολογούνται και συγχωρούνται. Αφέωνται. Και πάντα πάμε γι’ άλλα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή