Ιστορίες από την Ουκρανία

Είναι σαν να βλέπω ήδη κάποιους να στραβομουτσουνιάζουν στα περί διώξεων και εξόντωσης, βάσει σχεδίου, των Ελλήνων της Ουκρανίας στη δεκαετία του 1930, μια τραγική και οδυνηρή δεκαετία στην Ιστορία της χώρας. Ναι, υπάρχουν ακόμη αυτοί που αμφισβητούν – προτιμώ να ανιχνεύω τους λόγους στους πρόποδες της ιδεοληπτικής γραφικότητας – τις επιχειρήσεις εκκαθαρίσεων του Στάλιν. Που τις θεωρούν μέρος της προπαγάνδας του καπιταλισμού. Εδώ μια «βόλτα» στο Διαδίκτυο μάς δείχνει ότι από τις «συνήθεις ύποπτες» ομάδες αμφισβητείται ακόμη και ο λιμός στην Ουκρανία. Το περιβόητο Γολοντομόρ του 1932 – 1933, συνέπεια της σταλινικής Αγροτικής Μεταρρύθμισης, που εξόντωσε εκατομμύρια ανθρώπους και έχει πλέον αναγνωριστεί από πολλές χώρες του κόσμου ως γενοκτονία. Θα τους παρέπεμπα στο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Φώτου Λαμπρινού «Utopia», για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης. Προς το τέλος του, μια γηραιά ουκρανή αγρότισσα, τη δεκαετία του 1980 πλέον, διηγείται πώς, γυρίζοντας, τότε, ένα απόγευμα από τα χωράφια όπου είχε πάει προς αναζήτηση υποτυπώδους τροφής και, βλέποντας σκορπισμένα έξω από το σπίτι της τα ρούχα του γιού της, κατάλαβε ότι οι λιμοκτονούντες γείτονες είχαν φάει το αγοράκι της. Θυμάμαι, στην επίσημη προβολή του, άνθρωποι που έγραψαν την Ιστορία της Αριστεράς να βγαίνουν συγκλονισμένοι και δακρυσμένοι από την αίθουσα.