Η Αθήνα στις αρχές του 19ου αιώνα. Μια ελληνική κωμόπολη μέσα στην οθωμανική επικράτεια, όχι από τις πιο πλούσιες. Με έναν ανεκτίμητο θησαυρό όμως στο έδαφός της. Εναν βράχο που δεν έχει μάλιστα συνάφεια με το τοπίο, λες και η φύση αποφάσισε να «ξεφυτρώσει» εκεί μόνο και μόνο για να χτισθεί επάνω του το πιο σημαντικό μνημείο της ανθρωπότητας. Η Ακρόπολη. Κάτι το οποίο εκτιμούσαν ακόμη και οι Οθωμανοί γι’ αυτό και ο βράχος δεν ήταν ξέφραγο αμπέλι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή