Πολλές φορές στον δημόσιο διάλογο, αλλά δυστυχώς και στην πολιτική αντιπαράθεση, η διαφορά προόδου – συντήρησης γίνεται μέσω της απλουστευμένης αξιοποίησης και της εργαλειοποίησης θεσμών και συμβόλων. Οι περιπτώσεις είναι πολλές και χαρακτηριστικές, από το ζήτημα της θρησκείας μέχρι την υποστήριξη των εργαζομένων. Ισως όμως η πλέον φορτισμένη ιδεοληπτικά περίπτωση πολιτικής εργαλειοποίησης είναι αυτή των Σωμάτων Ασφαλείας γενικότερα και της Αστυνομίας ειδικότερα. Πατώντας πάνω στα δύο πολιτισμικά τραύματα της σύγχρονης ιστορίας μας, του Εμφυλίου και της χούντας, καλλιεργήθηκε συστηματικά ένα στερεότυπο περί αντιδημοκρατικής, συντηρητικής και βίαιης Αστυνομίας. Για τους πολιτικούς σχηματισμούς που επένδυσαν στην ψηφοθηρική αξιοποίηση αυτού του στερεοτύπου, πρόοδος και Αστυνομία ήταν έννοιες ασύμβατες. Δεν είναι τυχαίο πως κορυφαίος υπουργός τότε κυβερνητικού κόμματος είχε δηλώσει εμφατικά από το βήμα του Κοινοβουλίου πως το κόμμα του δεν έχει καμία σχέση με χωροφύλακες (μικρή σημασία έχει πως στις αρχές του 21ου αιώνα δεν υπήρχε Χωροφυλακή).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή