Ο εξαιρετικά επιθετικός χειρισμός της υπόθεσης Novartis, των προστατευόμενων μαρτύρων, της λειτουργίας της Προανακριτικής, η πολλαπλή ενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, πολλών προσώπων, συχνά εξελίσσονται σε κραυγές απονομιμοποίησης της Αριστεράς ως ιδεολογίας. Η Αριστερά στοχοποιείται ως ιδρυτικά αντιδημοκρατική, ολοκληρωτική κ.λπ., διακηρύττεται ότι έχει φυσική, ιστορική τάση προς τον ολοκληρωτισμό, προς τον αποκλεισμό του άλλου, προς την εξουδετέρωση της ετερότητας, προς την έκλειψη της διαφοράς, ενώ συγχρόνως ενοχοποιείται και για το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή υπερασπίζεται την κάθε ετερότητα βάζοντας σε «κίνδυνο τη φυσιογνωμία του έθνους», ότι εξαλείφει κάθε αξιακή διαφορά, οδηγώντας σε έναν εξομοιωτισμό. Πρόκειται για αντιφάσεις, αλλά το κύριο είναι η διωκτική τάση που θεμελιώνεται σ’ αυτές. Εμφανίζονται μάλιστα διάσπαρτες ακραίες φωνές «διανοουμένων», παλαιών και σύγχρονων πολιτικών που ουσιαστικά καλούν σε ένα είδος «νόμου 509».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή