«Παλικαράδες» από κούνια

Τα παιδιά της φίλης μου, μαθητές Δημοτικού, την ημέρα που πέρασα από το σπίτι τους έπαιζαν το γνωστό επιτραπέζιο με τον τραπεζίτη. Πλησίασα για να ξαναθυμηθώ τα σπιτάκια που «χτίζαμε» σε «οικόπεδα» δυόμισι τετραγωνικών εκατοστών, τις εντολές, τις αποφάσεις, τον «σταθμό Πελοποννήσου». Ομως επρόκειτο για μια νέα βερσιόν – όπως μαθαίνω, κυκλοφορούν δεκάδες παραλλαγές. Η συγκεκριμένη δίνει στους παίκτες τη δυνατότητα να κάνουν κάποιες ζαβολιές. Σε μια καρτέλα με τίτλο «Ακολουθεί ο κατάλογος με τις ζαβολιές που θα έχεις την ευκαιρία να φέρεις σε πέρας στη διάρκεια του παιχνιδιού» και με χαρακτηριστικά σκίτσα για την καθεμία αναγράφονταν μεταξύ άλλων: «Δωρεάν διαμονή: απόφυγε να πληρώσεις ενοίκιο», «Πειραγμένα ζάρια: αγνόησε τα ζάρια και κινήσου όσες θέσεις θέλεις εσύ», «Αισχροκέρδεια: χρέωσε έναν παίκτη υψηλότερο ενοίκιο απ’ όσο οφείλει», «Καταπατητής: πάρε εσύ το ενοίκιο για την ιδιοκτησία κάποιου άλλου», «Φραγκοφονιάς: όταν χρωστάς ρέστα σε άλλον παίκτη, δώσε του λιγότερα στη ζούλα», «Αυθαίρετα κτίσματα: τοποθέτησε ένα ξενοδοχείο από την τράπεζα ή την ιδιοκτησία άλλου παίκτη στη δική σου ιδιοκτησία», «Πλαστογραφία εντολής: αντί να κάνεις αυτό που γράφει η κάρτα εντολής, κάνε ό,τι θέλεις εσύ».