Ο τούρκος πρόεδρος έχει συνηθίσει να λειτουργεί υπό πίεση. Στο εσωτερικό αρχικά αντιπαρατέθηκε με ένα σκληρό, κεμαλικό σύστημα που κυριάρχησε για 80 χρόνια, ελέγχοντας όλες τις δομές εξουσίας, και το κατέβαλε. Εν συνεχεία, βρέθηκε αντιμέτωπος με το δίκτυο Γκιουλέν (ήδη από το 2011), το οποίο είχε απλώσει τα πλοκάμια του σε δικαστικό σύστημα και αστυνομία και κατάφερε, αφού πρώτα είχε αξιοποιήσει τη διείσδυση αυτού στον κρατικό μηχανισμό, να το υποτάξει. Μετερχόμενος μεθόδους ενός αυταρχικού ηγέτη, έχει διχάσει την τουρκική κοινωνία, τροφοδοτείται από τις εντάσεις, ωστόσο, έχοντας οικοδομήσει την πολιτική του κυριαρχία πρωτίστως στην οικονομία, σήμερα καλείται να διορθώσει τις αρρυθμίες. Πιο συγκεκριμένα, το 2019 καταγράφηκαν 400 χιλιάδες επιπλέον άνεργοι, φτάνοντας τα 4,1 εκατ. συνολικά. Οι αυξήσεις στις συγκοινωνίες είναι της τάξης του 35%, η αντίστοιχη στους ναύλους πλοίων στο 95%, ενώ κατά 85% έχουν απογειωθεί οι τιμές των τροφίμων τα τελευταία 5 χρόνια. Ενδεικτικό της σταδιακής απώλειας εμπιστοσύνης είναι πως το 2019 οι άμεσες ξένες επενδύσεις (ΑΞΕ) υποχώρησαν σε ιστορικό χαμηλό 15ετίας, ενώ οι ξένοι επενδυτές απέσυραν μόλις σε ένα έτος 3,3 δισ. δολάρια σε τουρκικά ομόλογα, προκειμένου να περιορίσουν τον βαθμό έκθεσής τους στην τουρκική οικονομία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή