Λίγα πράγματα ξυπνούν περισσότερο το αίσθημα του φόβου από μια νέα επιδημία. Η αίσθηση ότι υπάρχει μια αόρατη απειλή, για την οποία υπάρχει αβεβαιότητα ως προς την έκβαση (ήπιο ή βαρύ κρούσμα, απλή ταλαιπωρία ή απειλή για τη ζωή) και η οποία διαδίδεται μέσα από τις απλές καθημερινές πρακτικές κοινωνικού συγχρωτισμού, γεννά ένα αίσθημα διακινδύνευσης το οποίο είναι σχεδόν αφόρητο. Συνεισφέρει βέβαια σε αυτό και η εδραιωμένη πεποίθηση ότι τέτοιες απειλές ήταν υπόθεση του παρελθόντος, ότι η ανάπτυξη της σύγχρονης ιατρικής μάς προφυλάσσει, ότι πλέον κινδυνεύουμε περισσότερο από τις ασθένειες της ευημερίας, αυτές για τις οποίες η ευθύνη αφορά και τα ίδια τα υποκείμενα και τον τρόπο ζωής που επιλέγουν.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ