Λίγα πράγματα ξυπνούν περισσότερο το αίσθημα του φόβου από μια νέα επιδημία. Η αίσθηση ότι υπάρχει μια αόρατη απειλή, για την οποία υπάρχει αβεβαιότητα ως προς την έκβαση (ήπιο ή βαρύ κρούσμα, απλή ταλαιπωρία ή απειλή για τη ζωή) και η οποία διαδίδεται μέσα από τις απλές καθημερινές πρακτικές κοινωνικού συγχρωτισμού, γεννά ένα αίσθημα διακινδύνευσης το οποίο είναι σχεδόν αφόρητο. Συνεισφέρει βέβαια σε αυτό και η εδραιωμένη πεποίθηση ότι τέτοιες απειλές ήταν υπόθεση του παρελθόντος, ότι η ανάπτυξη της σύγχρονης ιατρικής μάς προφυλάσσει, ότι πλέον κινδυνεύουμε περισσότερο από τις ασθένειες της ευημερίας, αυτές για τις οποίες η ευθύνη αφορά και τα ίδια τα υποκείμενα και τον τρόπο ζωής που επιλέγουν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή