Μπορεί εκ πρώτης όψεως να ακούγεται παράδοξο. Είναι πέρα για πέρα αληθές όμως πως οι καταθέσεις των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος ήταν τόσο αόριστες ώστε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έριξαν φως σε μια από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου, όπως είναι η λεγόμενη υπόθεση Novartis. Και έριξαν φως επειδή με τις καταθέσεις αυτές έγινε ακόμη ένα βήμα προς τη διερεύνηση τουλάχιστον ενός από τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

Το ερώτημα αυτό είναι πολύ συγκεκριμένο. Ποιοι και γιατί προσέφεραν ένα τέτοιο καθεστώς ποινικής ασυλίας, όπως είναι αυτό που προσφέρεται στους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, σε πρόσωπα στη γνώση των οποίων φέρεται ότι υπήρχαν μόνο φήμες; Ποιοι και γιατί έδωσαν τόσο πολλά για να πάρουν μόνο σπερμολογία; Και με εντολή τίνος έδρασαν;

Οφείλει να υπενθυμίσει κανείς σε αυτό το σημείο πως η Προανακριτική Επιτροπή δεν ερευνά ένα σκάνδαλο διαφθοράς πολιτικών, αλλά το ενδεχόμενο ένας κυβερνητικός αξιωματούχος να καταχράστηκε την εξουσία του για λόγους που είναι άσχετοι με τη φύση του υποτιθέμενου σκανδάλου. Η έρευνα έχει πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο. Ερευνάται εάν υπάρχει σκάνδαλο διαφθοράς ή εάν αυτό που διαφημίστηκε ως το μεγαλύτερο από συστάσεως του ελληνικού κράτους είναι στην πραγματικότητα μια πρωτοφανής σκευωρία.

Η ώρα της αλήθειας φαίνεται να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Αλλά μετά την ώρα της αλήθειας δεν μπορεί παρά να έρθει η ώρα των εξηγήσεων. Και βεβαίως και αυτή των συνεπειών.