Υπάρχουν, πάντα υπάρχουν, οι μικροί και μεγάλοι ήρωες της καθημερινότητας. Οπως αυτή η φαρμακοποιός του Σαν Φιοράνο, μιας από τις δέκα μικρές πόλεις της Λομβαρδίας που έχουν τεθεί σε καραντίνα, η οποία επέλεξε να παραμείνει στην «κόκκινη ζώνη» και να κρατήσει το φαρμακείο της ανοιχτό – αν και θα μπορούσε να είχε φύγει, ο σύζυγος και τα παιδιά της ζουν εκτός, στην Μπρέσια. Ή εκείνη η γιατρός στο Μιλάνο, η 66χρονη Μαρία Ρίτα Γκισμόντο, επικεφαλής του Εργαστηρίου Κλινικής Μικροβιολογίας, Ιολογίας και Διαγνωστικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Σάκο, που έχει να δει παιδιά και εγγόνια μέρες, κοιμάται κάθε βράδυ δύο – τρεις ώρες, ονειρεύεται να κρεμάσει μια μέρα στον λαιμό της, ως νικηφόρο τρόπαιο, ένα χρυσό μενταγιόν σε σχήμα κορωνοϊού και προς το παρόν έχει να πει τα εξής: «Περιμένουμε. Οχι πανικός, πολλή προσοχή και πολλή δουλειά από την πλευρά μας. Να εξηγούμε τα πράγματα στον κόσμο, να ενημερώνουμε, να λέμε με ειλικρίνεια πως τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Αλλά να λέμε την αλήθεια, με αντικειμενικότητα. Υπάρχει ένας βομβαρδισμός από ειδήσεις, μια συλλογική πλύση εγκεφάλου. Μοιάζει σαν να είμαστε σε πόλεμο. Αλλά δεν είμαστε σε πόλεμο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή