Είναι λευκός από τη Μοζαμβίκη με πορτογαλική ρίζα και Αφρικανός μέχρι το μεδούλι. Ο συγγραφέας και περιβαλλοντικός βιολόγος Μία Κότου γεφυρώνει στα γραπτά του αντιμαχόμενες κουλτούρες, όπως ακριβώς θρέφονται μέσα του. Το «τελευταίο πέταγμα» συνθέτει έναν αλληγορικό διάπλου ανάμεσα στη μητροπολιτική Ευρώπη και στις πρώην εξαρτώμενες χώρες. Από την άλλη πλευρά εισάγει στις διχοτομήσεις και τις δοξασίες της Μοζαμβίκης, ξεδοντιάζοντας το εξωτικό στοιχείο και κάνοντας μια αντιπαραβολή του πολιτικού με τη θρησκευτική παράδοση. Κοινός τόπος όλων αυτών η γλώσσα, ως μοχλός ηθικών και εθιμικών παρεκβάσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή