Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που αποβιβάζονται σε στρατιωτικό σχηματισμό στη Λέσβο και τη Χίο, ο όχλος που εισβάλλει στα δωμάτια του ξενοδοχείου όπου αναπαύονται οι αστυνομικοί και επιβάλλει τον νόμο του Λιντς, οι αστυνομικοί που, λίγο πριν επιβιβαστούν στα πλοία της επιστροφής, εκδικούνται σπάζοντας κεφάλια και αυτοκίνητα νησιωτών – αυτό το ξέσπασμα της βίας δεν δείχνει μόνον το επικίνδυνο αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η προσφυγική κρίση. Δείχνει, ίσως, και πόσο αισιόδοξη ή ανεδαφική ήταν η προσδοκία πως, έπειτα από δέκα τραυματικά χρόνια κρίσης κι αφού ποτίστηκε με μεγα-δόσεις δηλητηρίου, μίσους και διχασμού, η χώρα είχε αφήσει τη σκοτεινιά πίσω της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή