Τι γιορτάζουμε το 2021;

Τι γιορτάζουμε στις 25 Μαρτίου 2021; Να ένα ερώτημα που θα έπρεπε να είναι στα χείλη όλων μας, των ηγεσιών και του λαού. Βέβαια, όλοι είμαστε έτοιμοι, ή καλύτερα είμαστε προετοιμασμένοι, να γιορτάσουμε κάτι. Και από αυτή την άποψη η εθνική μας ευρηματικότητα θα δώσει αυθορμήτως τις δικές της απαντήσεις και θα αναπληρώσει τα ελλείποντα. Εννοώ την απουσία κρατικής προετοιμασίας και την αμηχανία των ειδημόνων. Τοπικοί πατριωτισμοί, εθνική υπεροψία, ενίοτε και αλαζονεία, ταξικά νοήματα που για πολλούς ενυπάρχουν «προαιωνίως» σε κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά και σε κάθε κοινωνική οργάνωση, και πολλά άλλα νοήματα, εμφανή και αφανή, είναι λογικό να κατακλύσουν τον χώρο του εορτασμού, βάζοντας το δικό τους αποτύπωμα στο μεγάλο γεγονός. Μ’ έναν λόγο: χαμηλές προσδοκίες. Γιατί πράγματι, τίποτε δεν μας προϊδεάζει ότι αυτή τη φορά θα διασπάσουμε τον φαύλο κύκλο της επανάληψης των πασίγνωστων πραγμάτων και θα ξεπροβάλουμε στο ξέφωτο της αυτοκριτικής και της εθνικής αυτογνωσίας. Βέβαια, αυτοκριτική και εθνική αυτογνωσία είναι δύο μονοπάτια εξαιρετικά δύσβατα και είναι φυσικό για τον καθένα μας να θέλει να τα αποφύγει· είναι όμως τα μόνα που οδηγούν στον επιθυμητό δρόμο της εθνικής και κοινωνικής μας αυτοπεποίθησης. Ουσιαστικά, στον δρόμο της εθνικής μας ύπαρξης. Δεν μου διαφεύγει ότι μια τέτοια πνευματική και συναισθηματική στροφή θα ήταν μια νέα επανάσταση, ισοδύναμη με αυτήν που αρχίσαμε να γιορτάζουμε. Ασφαλώς, μια δύσκολη υπόθεση και για έναν πρόσθετο λόγο. Γιατί όλες οι αρχικά εύστοχες λέξεις έχουν φθαρεί, επειδή χιλιοχρησιμοποιήθηκαν σε άγονες προτροπές και επικλήσεις, γιατί και οι έννοιες, μέσα από την απύθμενη ιδιοτέλεια των συμπολιτών μας, έγιναν ελαστικές και προσαρμόστηκαν στις ανάγκες του καθενός, ούτε καν στις ανάγκες κοινωνικών ομάδων και μικροομάδων.