Στον Μισέλ Φουκό χρωστάμε την έννοια της βιοπολιτικής. Σύμφωνα με ένα σχήμα, που έχει γίνει πια κοινός τόπος στις κοινωνικές επιστήμες, το πλήρες πέρασμα στη νεωτερικότητα σηματοδοτεί μια αλλαγή στους όρους άσκησης της εξουσίας. Από την εξουσία ως δικαίωμα ακόμη και θανάτωσης, περάσαμε στην εξουσία ως προσπάθεια εξασφάλισης της υγείας (και της παραγωγικότητας) των πληθυσμών. Αυτό σήμαινε ταυτόχρονα και μια χωρίς προηγούμενο επέκταση των μορφών κρατικής παρέμβασης και εξαναγκασμού. Από τη γενίκευση των εμβολιασμών έως τα μέτρα και τις απαγορεύσεις για τον περιορισμό του καπνίσματος η έννοια έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές ως ερμηνευτικό κλειδί και μας έχει βοηθήσει να κατανοήσουμε την πολιτική και ιδεολογική διάσταση των πολιτικών υγείας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή