Η ταχύτητα με την οποία αυξάνονται τα κρούσματα του κορωνοϊού στη χώρα μας μαρτυρά πως έφτασε η δοκιμασία τόσο των αντοχών του συστήματος όσο και των αντοχών της κοινωνίας. Το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά και άλλες υποδομές που σχετίζονται με αυτό καλούνται να επιδείξουν εκείνη την ετοιμότητα και εκείνη την επάρκεια για την οποία προετοιμάστηκαν όλο αυτό το διάστημα. Αλλά και η κοινωνία καλείται να επιδείξει την ωριμότητα και την υπευθυνότητα που οφείλει απέναντι στον εαυτό της.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η επιτυχία του ενός εξαρτάται από την επιτυχία του άλλου. Το σύστημα δεν θα αντέξει εάν η κοινωνία αντιδράσει με μειωμένες αντοχές. Εάν η ψυχραιμία δώσει τη θέση της στον πανικό ή εάν η απερισκεψία υπονομεύσει την αίσθηση ατομικής ευθύνης – μια ατομική ευθύνη που ξεκινάει από την προσωπική υγιεινή και φτάνει έως τη γενικότερη συμμόρφωση με τις οδηγίες.

Οπως, με άλλα λόγια, δεν νοείται να μην εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα που έχουν στη διάθεσή τους οι δημόσιοι λειτουργοί για να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, έτσι δεν νοείται και να επαναληφθούν σκηνές με πολίτες που θα περιφρονούν την κρισιμότητα των περιστάσεων υποδυόμενοι τους «αντιστασιακούς», όπως συνέβη με τις καρναβαλικές εκδηλώσεις.

Η χώρα βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με μια κρίση δημόσιας υγείας. Και όπως έχει δείξει για άλλους τύπους κρίσης το πρόσφατο παρελθόν, αντιμετώπιση της κρίσης χωρίς συνεργασία, ωριμότητα και συμμόρφωση δεν μπορεί να υπάρξει.