«Για όνομα του Θεού, εδώ κινδυνεύουν αθώες ζωές»

^«Εμείς μεταφέραμε κρέας. Μόνο κρέας. Στα λεφτά που παίρναμε δεν περιλαμβάνονταν όνειρα, σκέψεις, αισθήματα» έγραφε στο βιβλίο του ο Χακάν Γκιουντάι μιλώντας εκ μέρους ενός τούρκου διακινητή. «Λαθραίοι» στοιβάζονταν σε σαπιοκάραβα και έφταναν στα ελληνικά νησιά έχοντας διανύσει χιλιόμετρα για να ζήσουν. Εκείνοι όμως μετέφεραν απλώς «κρέας». Η πραγματικότητα τον επιβεβαιώνει τις τελευταίες μέρες με τρόπο τραγικό: απελπισμένα σώματα συνωθούνται σε φράχτες, έρμαια συμφερόντων και αποδιοπομπαίοι τράγοι που αναζητούν ματαίως αποκούμπι, χειραγωγούνται από την Τουρκία, αποτελούν βάρος για την Ευρώπη, γίνονται τροφή στο στόμα όσων θέλουν να μετατρέψουν τις κοινωνίες μας σε μάζες που αγαπούν να μισούν. Δεν είναι πρόσφυγες ούτε μετανάστες, δεν είναι καν άνθρωποι, είναι καύσιμη ύλη σε ένα άγριο γεωπολιτικό παιχνίδι. Ολα αυτά μαρτυρά μια αποκαλυπτική κατάθεση ψυχής που κάνει στα «ΝΕΑ» ένας αφγανός μετανάστης, ο οποίος έφτασε στη Λέσβο ακολουθώντας το όνειρο των ανοιχτών συνόρων. Ενας άνθρωπος που ξέφυγε από τον εφιάλτη των Ταλιμπάν, πίστεψε στις τουρκικές φήμες περί ελεύθερης πρόσβασης και τελικά βρέθηκε εγκλωβισμένος σε μια γη όπου δεν θέλησε ποτέ να μείνει, ανάμεσα σε συμπληγάδες.