Αναμνήσεις από τα σπίτια των πεθαμένων

Το ρολόι είναι σταματημένο στις 20.36. Το ημερολόγιο στις 28 Ιανουαρίου. Κρεμασμένο στον τοίχο ένα αντίγραφο του πίνακα «Μαντόνα Σιστίνα» του Ραφαήλ. Στο τελευταίο διαμέρισμα όπου έμεινε ο Ντοστογέφσκι επικρατεί σιωπή. Την επιβάλλουν οι υπάλληλοι, αλλά και ένας άτυπος κώδικας μεταξύ των επισκεπτών, που αφήνουν τα προσωπικά αντικείμενα στο ισόγειο πριν ανεβούν τις ξύλινες σκάλες. Σε λίγα δευτερόλεπτα θα αλλάξουν αιώνα. Στην οδό Kuznechny 5 της Αγίας Πετρούπολης, δίπλα σε μια ιστορική αγορά τροφίμων, εισέρχονται – το πολύ ανά 20 – στο σπίτι όπου έζησε ο κορυφαίος ρώσος μυθιστοριογράφος. Λίγοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι εδώ ολοκλήρωσε το τελευταίο μεγάλο έργο του, τους «Αδελφούς Καραμάζοφ», έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του το 1881. Οι περισσότεροι θα διαβάσουν στις μεγάλες πλαστικοποιημένες καρτέλες ανά χείρας ότι δεν απέκτησε ποτέ δικό του σπίτι, αν και έζησε στην πολιτιστική πρωτεύουσα της Ρωσίας συνολικά επί 28 χρόνια. Εμενε πάντα στο νοίκι και μετακόμισε είκοσι φορές. Λίγα μέτρα πιο μακριά βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Βλαδίμηρου, όπου ο συγγραφέας εκκλησιαζόταν με την οικογένειά του.