Κρίση στα σύνορα: οι ευθύνες της ΕΕ

Η οξύτατη κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στα ανατολικά σύνορά της με χιλιάδες απελπισμένους πρόσφυγες και μετανάστες που επιχειρούν να περάσουν στη χώρα μας για να κατευθυνθούν στην Ευρώπη αναδεικνύει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τα ελλείμματα και τις τεράστιες ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) στη διαχείριση του μεταναστευτικού – προσφυγικού ζητήματος. Πρώτα απ’ όλα η Ενωση (πρωτίστως τα κράτη-μέλη και όχι οι θεσμοί) υπήρξε παντελώς απούσα εδώ και χρόνια από τη διαχείριση της κρίσης στη Συρία, η επίλυση της οποίας θα είχε αποτρέψει την όξυνση του προσφυγικού ζητήματος. Η Ενωση δυστυχώς δεν κατάφερε να διαμορφώσει στρατηγική για την ειρήνευση της Συρίας. Ετσι άφησε το πεδίο ελεύθερο σε Ρωσία και Τουρκία. Δεύτερον και κυρίως η Ενωση απέτυχε να διαμορφώσει κοινή μεταναστευτική πολιτική – πολιτική ασύλου στη βάση των αρχών που διαλαμβάνει η Συνθήκη της αλληλεγγύης και ίσης κατανομής των βαρών (burden – sharing). Αφησε έτσι τις χώρες πρώτης εισόδου να σηκώνουν όλο σχεδόν το βάρος και κυρίως την Ελλάδα για το προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα. Την κύρια ευθύνη για την αποτυχία αυτή φέρουν ορισμένες χώρες και πρωτίστως οι χώρες Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία) οι οποίες αρνήθηκαν να δεχθούν έστω και έναν πρόσφυγα στο έδαφός τους. Τρίτον, ως αποτέλεσμα της αποτυχίας αυτής η Ενωση εκχώρησε τη μεταναστευτική της πολιτική στην Τουρκία μέσω της περίφημης Δήλωσης του Μαρτίου 2016.