Πολύ πριν από την οικονομική κρίση, οι ευρωπαίοι ακαδημαϊκοί που μελετούσαν την Ελλάδα είχαν εφεύρει έναν όρο για να περιγράψουν τις αντιφάσεις της και όσα τη διαφοροποιούσαν από τα περισσότερα κράτη – μέλη της Ενωσης: «το ελληνικό παράδοξο». Κατά τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων οι εταίροι, παρακολουθώντας στενά την Αθήνα, ανακάλυψαν πολλά ακόμη – από νοοτροπίες μέχρι άρθρα σε νόμους – που στήριζαν τη θεωρία περί ελληνικού παραδόξου. Σήμερα, το εγχώριο πολιτικό σύστημα μοιάζει να εξακολουθεί να συμπεριφέρεται στη διαχείριση των μεγάλων κρίσεων – όπως το Προσφυγικό – εξίσου παράδοξα, εξίσου διαφορετικά από τα ευρωπαϊκά ειωθότα. Γιατί; Επειδή η συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων απουσιάζει τελείως από τη χάραξη της εθνικής στρατηγικής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή