Στενοκεφαλιά

Είμαστε στο θεοκρατικό Ιράν των αγιατολάχ ή είμαστε καμιά σέχτα σιιτών μουσουλμάνων που έχει εισχωρήσει στην Ευρώπη; Γιατί αν συμβαίνει κάτι από αυτά, τότε δεν υπάρχει και λόγος να το συζητάμε: θα συμφωνήσουμε όλοι με την Ελενα Ράπτη και την καθηγήτρια Λοιμωξιολογίας Ελένη Γιαμαρέλλου, ότι η θεία κοινωνία θεραπεύει και δεν την επηρεάζει ο κορωνοϊός, και θα τελειώνουμε. Για την Ιερά Σύνοδο δεν περιμένει κανείς τίποτε περισσότερο ή κάτι διαφορετικό, όταν ακόμη και φωτισμένοι ιεράρχες όπως ο φίλος μου και συμμαθητής μου Ιγνάτιος Δημητριάδος τάσσεται υπέρ της θείας κοινωνίας την ώρα που η πολιτεία αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να περιστείλει την εξάπλωση του ιού. Αλλά πλην της πίστεως, καθ’ όλα σεβαστής ως δικαίωμα για τον κάθε πολίτη, υπάρχει και το γενικότερο συμφέρον, αυτό της υπόλοιπης ελληνικής κοινωνίας. Που δεν χρωστάει τίποτε να πληρώσει την απερίγραπτη στενοκεφαλιά ορισμένων, την επιμονή, την εμμονικότητα ορισμένων που δεν καταλαβαίνουν ότι η θεία μετάληψη που θα λάβει κάποιος πιστεύοντάς τους μπορεί να είναι και η τελευταία του – κανονικό διαβατήριο για τον άλλο κόσμο. Και αν μεν μείνει το πράγμα σε αυτόν, κομμάτια να γίνει. Θα πληρώσει το γεγονός ότι δεν άκουσε τις εκκλήσεις των ειδικών και της πολιτείας. Οι άλλοι γύρω του όμως τι θα φταίνε;