Χειρισμοί στη διαχείριση μιας κρίσης

Περί συνόρων λοιπόν ο λόγος. Ξαφνικά όλοι πανηγυρίζουν που η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει τα σύνορα εμποδίζοντας τις επιθετικές κινήσεις Ερντογάν για διάβρωση της κοινωνικής μας συνοχής και για εκβιασμό μιας τρομοκρατημένης Ευρώπης. Λίγες όμως μόνο εβδομάδες πριν, διαπύρσιοι κήρυκες της ανθρωπιστικής αντίληψης του πολυπολιτισμού και των «ευρωπαϊκών αξιών» διακήρυσσαν, επιθετικά μάλιστα, πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο και πως μάλιστα εκφράζει ξενοφοβικές τάσεις στην κοινωνία. Αφού όμως «ήταν αδύνατο», πώς τελικά πραγματοποιήθηκε; Και είναι «ξενοφοβία» η εμμονή στην προστασία της εθνικής οντότητας και στην αποτροπή της μετατροπής της ελληνικής κοινωνίας σε έναν αγνώριστο αχταρμά εθνοτήτων, γλωσσών και, κυρίως, φανατικών θρησκευτικών βιωμάτων; Το θεμελιώδες ζήτημα δεν είναι να μείνουν οι ξένοι εκτός. Αλλά ο σεβασμός όσων μπαίνουν στη χώρα των κοινωνικών και ηθικών της αξιών και του νομικού και πολιτικού της πολιτισμού.