Εχω καρφιτσώσει σ’ έναν τοίχο του σπιτιού μου μια θαμπή φωτογραφία με τον σύντροφό μου τον Κυριάκο να ποζάρει μπροστά στο επιβλητικό τείχος της αρχαίας πόλης της Παλμύρας στη Συρία Πάσχα του ’88. Από τότε περνάω κάθε μέρα από μπροστά της, αναγκαστικά τη βλέπω, συνήθως αφηρημένα, καμιά φορά τα τελευταία χρόνια στέκομαι για λίγο. Κι ανοίγει μια χαραμάδα στη μνήμη μου και πλημμυρίζω ξανά μ’ εκείνο το ευφρόσυνο αίσθημα που μου είχε προκαλέσει το ταξίδι μας σ’ αυτή τη χώρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή