Η μεγάλη αναδίπλωση

Είναι τα γεγονότα που παίρνουν τις αποφάσεις. Στην Κουμουνδούρου άλλαξαν χρόνο με τη βεβαιότητα ότι στο Προσφυγικό η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν στριμωγμένοι και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βρει, επιτέλους, ένα ζήτημα για αντιπολίτευση. Αν όχι αξιόπιστη, τουλάχιστον μια αντιπολίτευση που θα έβρισκε ακροατήριο και θα μπορούσε να ακουστεί. Ο καμβάς είχε στηθεί και ο Αλέξης Τσίπρας άρχισε να βγαίνει μπροστά, ώστε τα σήματα να είναι πιο δυνατά: το Μαξίμου είχε υποτιμήσει το πρόβλημα του Προσφυγικού, το οποίο θεωρούσε ότι θα λυθεί – ως διά μαγείας – με την απομάκρυνση και μόνον του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής καταργήθηκε, οι συντονιστές άλλαζαν ο ένας μετά τον άλλο, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που τυπικώς ανέλαβε τον περασμένο Ιούλιο την πολιτική εποπτεία άρχισε να συγκρούεται με γαλάζια συστήματα και τοπάρχες – και τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου άρχισαν από το φθινόπωρο να βουλιάζουν από τις συνεχώς αυξανόμενες ροές. Η προβληματική διαχείριση άρχισε να αφήνει και δημοσκοπικό αποτύπωμα, εξαναγκάζοντας τον Πρωθυπουργό σε αλλαγή πλεύσης και στην επανασύσταση του αυτόνομου υπουργείου. Για την Κουμουνδούρου ήταν μια πρώτη νίκη και είχε αποφασίσει να επενδύσει σχεδόν τα πάντα σε αυτή.