Η οικονομική κρίση που άρχισε το 2008, όλες σχεδόν οι μεγάλες εκλογικές αναμετρήσεις μετά την προεδρική των ΗΠΑ το 2016 και, τώρα, η πανδημία του κορωνοϊού έφεραν στην επιφάνεια, μαζί με πολλά άλλα, τη (νέα) σχέση ανάμεσα στα μέσα ενημέρωσης και στη λειτουργία της δημοκρατίας. Το είδος, το ύφος και ο τρόπος διασποράς των ειδήσεων, η διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και στην αληθοφάνεια, ανάμεσα στο ψεύδος λόγω προχειρότητας και στο ψεύδος από πρόθεση, η εξαφάνιση των «εθνικών τρόπων», τόσο ως προς την πληροφόρηση όσο και ως προς τις συνέπειές της, η επιρροή σε εκλογικά αποτελέσματα και σε πολιτικές αποφάσεις που επηρεάζουν τις κοινωνίες, η εκτεινόμενη σε παγκόσμιο επίπεδο αδυναμία ανάδειξης ικανών, κατά το αριστοτελικό μέτρο, ηγεσιών, η διαμόρφωση μιας κατάστασης (μη) εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δημόσιες και στις ιδιωτικές πηγές και αποφάνσεις, ανάμεσα στους ειδικούς, με ή χωρίς εισαγωγικά, και στο ευρύ κοινό – όλα αυτά τα ζητήματα, που είναι συγχρόνως και χαρακτηριστικά της εποχής μας, επιτρέπουν να μιλάμε για μια «ψηφιακή δημοκρατία» ως διακριτή φάση στην πολιτική ιστορία της ανθρωπότητας.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ