Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ρένος Χαραλαμπίδης κρατά συνέχεια σημειώσεις. Ορισμένες, πριν από οκτώ χρόνια – ακόμα και σε χαρτοπετσέτες -, μαζεύτηκαν και έγιναν ένα ανάρπαστο τελικά βιβλίο με τον τίτλο Εγχειρίδιο Κινηματογραφικής Ανυπακοής (Ιανός), όπου κατέγραψε σκέψεις και στοχασμούς πάνω στον πυρετό των γυρισμάτων των ταινιών του. Και ο όρος «ανυπακοή» τού πάει. Κι αυτό αφού, μόλις στα μέσα του ’90, εντελώς μόνος, χάραξε έναν δρόμο, κάνοντας πούρο ανεξάρτητο σινεμά και γυρίζοντας το No Budget Story. Υμνώντας λίγο μετά την (άσχημη) Αθήνα στα Φτηνά Τσιγάρα, ρομαντικός και μόνος πάλι. Αυτοδίδακτος ηθοποιός και σκηνοθέτης, έκανε δύο ακόμα ταινίες, μετά το 2000 βέβαια, βραβεύθηκε, ενώ σε δύο φάσεις συγκρούστηκε με το κοινό του: όταν μπήκε για τα καλά στην τηλεόραση και όταν πήγε ανάποδα στο ρεύμα και κατέβηκε υποψήφιος, το 2012, με τη ΝΔ – επί Αντώνη Σαμαρά. Στο Φίλιον της Σκουφά ξεδιπλώνει τις σημειώσεις του, μας μιλάει για τις δύο δεκαετίες του στον κινηματογράφο, το χωριό του στον Εβρο, το πώς αντιλαμβάνεται τον πατριωτισμό και τη μάχη των ιδεών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή