Κανόνας

Ο κανόνας είναι παλιός, οι κρίσεις είτε καταστρέφουν, είτε φτιάχνουν κυβερνήσεις. Για να ακριβολογούμε, η διαχείριση μιας κρίσης είτε ρίχνει μια κυβέρνηση σε δημοσκοπικά – ενδεχομένως αργότερα και σε εκλογικά – χαμηλά, είτε της δίνει την ευκαιρία να εδραιωθεί στις συνειδήσεις των ψηφοφόρων ως αποτελεσματική. Είναι μια πρόκληση με την οποία βρίσκονται αντιμέτωπες οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πλέον εξαιτίας της πανδημίας. Μαζί τους και η ελληνική, η οποία έχει συνταχθεί με το στρατόπεδο όσων προτάσσουν το γενικό λοκ ντάουν σαν την πιο ενδεδειγμένη λύση για τη μείωση της διασποράς του ιού – ακόμη κι αν αναγνωρίζουν τους πιθανούς κινδύνους για το δυτικό μοντέλο ζωής, το μοντέλο δηλαδή που βασίζεται στις ατομικές ελευθερίες. Στην αντίπερα όχθη υπάρχει ο Μπόρις Τζόνσον, που επιλέγει να μην επιβάλλει κανέναν περιορισμό, ώστε να διασπείρει τον ιό στην αγγλική κοινότητα προκειμένου – όπως διατείνεται – να της χτίσει γρηγορότερα ένα τείχος ανοσίας. Θα μπορούσε, παρεμπιπτόντως, να υποστηρίξει κανείς ότι έτσι αποποιείται την ευθύνη του να διαφυλάσσει τα δημόσια αγαθά, όπως η υγεία των Βρετανών.