Δεν φταίνε οι λέξεις

Αν και δεν θα έπρεπε να υπάρχουν λέξεις που να γίνονται της μόδας και με όση ευκολία καταχωρίστηκαν στην καθημερινή επικοινωνία με άλλη τόση ευκολία ξεχάστηκαν, αξίζει το θέμα να μας απασχολήσει με μια σοβαρότητα αντίστοιχη με την επιπολαιότητα που το δημιούργησε. Κυρίως γιατί αποκαλύπτει πόσο σαθρή και κατά συνθήκη υπήρξε η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους, αφού λέξεις που έμοιαζαν ως πρώτης ανάγκης χρειάζεται να προσπαθήσει να θυμηθεί κανείς ποιες ήταν οι περιστάσεις που τις έφερναν σχεδόν αυθόρμητα στα χείλη του καθενός. Οπως και να το κάνουμε, ακόμη και αν ξεχάσουμε τι έχουν γράψει για τις λέξεις ποιητές όπως ο Κόλεριτζ και η Δημουλά, δεν είναι ποτέ αυτές, «ένα υλικό» για την έκφραση ενός νοήματος ή ενός αισθήματος που ενώ κανονικά θα έπρεπε να αισθάνεσαι πως προορίζεται να κάνει τον γύρο του κόσμου, με τα χίλια ζόρια μπορεί να φτάσει ως το επόμενο τετράγωνο της γειτονιάς μας.