Ο ιάπωνας αρχιτέκτονας Τζούνια Ισιγκάμι θεωρείται από τους πιο επιδραστικούς αρχιτέκτονες της νέας γενιάς. Το έργο του «Κήπος νερού», που βρίσκεται στο Τοτσίγκι της Ιαπωνίας, είναι μία από τις σημαντικότερες απόπειρες για μια αρχιτεκτονική της φύσης και όχι του αντικειμένου. Αυτό άλλωστε επρόκειτο να ήταν το θέμα της ομιλίας του στην Αθήνα (Παλλάς) ως καλεσμένου του DOMa, η οποία μεταφέρεται πλέον στις 24 Σεπτεμβρίου (οι κάτοχοι εισιτηρίων θα ειδοποιηθούν από τη viva.gr). Ο «Κήπος νερού» συνιστά τη δημιουργία ενός νέου περιβάλλοντος με χρήση στοιχείων που προϋπήρχαν σε αυτό. Για την υλοποίησή του μεταφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, περισσότερα από 300 δέντρα. Το έργο απέσπασε το πρώτο βραβείο Henrik Frode Obel, η κριτική επιτροπή του οποίου δήλωσε ότι με το έργο του Ισιγκάμι διαφαίνεται ότι «υπάρχουν τρόποι να αφήνουμε το αποτύπωμά μας στη γη χωρίς να την καταστρέφουμε». Ο ίδιος ονειρευόταν κατασκευές τόσο ελαφριές όσο ένα σύννεφο, τόσο απέραντες όσο ο ουρανός και τόσο τυχαίες όπως τα δέντρα σε ένα δάσος ή τα αστέρια στον ουρανό. Τα ποιητικά του οράματα, πολύ ριζοσπαστικά για να υλοποιηθούν, περιορίστηκαν στο πεδίο των εγκαταστάσεων. Μια εύθραυστη κατασκευή στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, το 2010, κατέρρευσε λίγο πριν από τα εγκαίνια και βραβεύτηκε με τον Χρυσό Λέοντα.