Με ξύπνησε θόρυβος. Σηκώθηκα, βγήκα στον διάδρομο – κάποιος έτρεξε και μπήκε στη ντουλάπα, να κρυφτεί. Δεν τον χωρούσε, η πόρτα δεν έκλεινε, πετάχτηκε να φύγει. Τρέχοντας προς την έξοδο, γύρισε το κεφάλι του, να δει αν τον ακολουθώ. Ήταν στρογγυλοπρόσωπος, έμοιαζε του mister Bean και φορούσε πλαστικό σκουφί, σαν αυτό που βάζουν στο ντους όσοι δεν θέλουν να βρέξουν τα μαλλιά τους. Έφθασε στην πόρτα, την άνοιξε, έφυγε. Τότε ξύπνησα και εγώ στα αλήθεια, όνειρο ήταν – μετά από ώρα πολλή συνειδητοποίησα ότι το σκουφάκι ήταν αυτό που φορούν οι νοσοκόμοι για να μη μολυνθούν: ο sars-cov-2 είχε μπει στο σπίτι – αλλά τον έδιωξα… Πλένω πολύ καλά τα χέρια μου και, όπως λέει εικονογραφημένο καλαμπούρι που κυκλοφορεί στο δίκτυο, «από το πολύ τρίψιμο φάνηκε και σκονάκι που είχα γράψει στην παλάμη μου στο λύκειο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή