Είναι μια άμυνα να προσπαθεί κανείς να εντοπίσει τα όποια θετικά μπορεί να μας προκύψουν από αυτήν την κρίση. Οχι με τον τρόπο της Πολυάννας, βρίσκοντας κάποια εξιλέωση ή κάποιο δίδαγμα από τον πόνο και τη δοκιμασία, αλλά με τον τρόπο του ανθρώπου που θέλει να σκέφτεται τη ζωή μετά. Γιατί, σκεφτείτε το, όσο κι αν δεν το συνειδητοποιούμε τώρα, ήρθε ένας ιός, ένα πράγμα αόρατο στο μάτι μας, να αλλάξει τα πάντα. Να συνταράξει την οικονομία, τις αγορές και την εργασία παγκοσμίως, με έναν τρόπο και μια ταχύτητα που καμιά αμιγώς οικονομική κρίση δεν κατάφερε. Και, σε ανθρώπινο επίπεδο, να μας φέρει αντιμέτωπους με την ευαλωτότητά μας, όχι πια απλώς ατομικά, όπως κάθε ασθένεια το κάνει, αλλά συλλογικά. Οι αναλύσεις για τα οικονομικά μέτρα και τα μοντέλα διαχείρισης της νέας αυτής κρίσης θα είναι πάρα πολλές και θα δημιουργήσουν νέα πεδία για ιδεολογικές και πολιτικές διαμάχες. Θα αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας. Η εξοικείωση με άλλες συνήθειες μπορεί να μας αφήσει ιδέες που δεν είχαμε μελετήσει στο παρελθόν. Θα ξαναμιλήσουμε, με άλλα δεδομένα και καινούργιες εμπειρίες, για τη δημόσια υγεία. Ενα πράγμα στο οποίο όμως η συντριπτική πλειοψηφία θα συμφωνήσει, αναγκαστικά, είναι πως από αυτή τη φοβερή δοκιμασία θα μας σώσει, τελικά, η επιστήμη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή