Μέσα στην καταχνιά των ημερών, ίσως δεν είναι ακαλαίσθητο να το ρίξουμε και λίγο έξω, να χαμογελάσουμε ενθυμούμενοι τις σχέσεις του ρεμπέτικου με την Εκκλησία, κάτι που μάλλον πρέπει να το δούμε σαν χαρίεν παίγνιο και όχι σαν απόπειρα προσβολής των Ιερών Μυστηρίων. Με την προϋπόθεση αυτής της συγκατάβασης, λοιπόν, να θυμηθούμε τον Τσιτσάνη που, υποφέροντας από την έλλειψη στοιχειωδών το κατοχικό καλοκαίρι του 1942 και όντας στη Θεσσαλονίκη από το 1937, αποφασίζει να κάνει μια περιοδεία στα χωριά της Χαλκιδικής. Στην επαρχία τότε δεν είχαν έλλειψη τροφίμων όπως τα αστικά κέντρα και ο συνθέτης αναζήτησε εκεί τη σωτηρία του. Πήγε λοιπόν να παίξει στο κεφαλοχώρι Αγιος Μάμας, όπου ακόμα γίνεται κάθε χρόνο μεγάλη πανήγυρις, κι όπου τον ακολούθησε ένας πλούσιος οπαδός του απ’ την Καβάλα, που ήταν και απόφοιτος χασικλής. Αυτός λοιπόν αφηγήθηκε στον Τσιτσάνη πώς πήγε και «την ήπιε» μέσα στην εκκλησιά του χωριού, όπου νόμισε, μέσα στη μαστούρα του, πως κατέβηκε ο αρχάγγελος και του ζήτησε κι εκείνος μια ρουφηξιά. Ο συνθέτης αυτή την ιδέα, επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη, την έκανε τραγούδι, το «Η λιτανεία του μόρτη», χασάπικο στην πρώτη εκδοχή και λίγο αργότερα ζεϊμπέκικο με τίτλο «Η λιτανεία του μάγκα». Θυμίζω τους στίχους:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή