Η επιβολή γενικού περιορισμού της κυκλοφορίας στερείται συνταγματικού ερείσματος. Η ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης στην ελληνική επικράτεια κατοχυρώνεται στο άρθρο 5 παρ. 3 του Συντάγματος και βεβαίως υπάρχει η δυνατότητα νόμιμου περιορισμού της από τον νομοθέτη. Ο όποιος περιορισμός όμως οφείλει να σέβεται τον πυρήνα της, πράγμα που δεν επιτυγχάνεται όταν η ελευθερία μετατρέπεται σε εξαίρεση. Η αντίθεση του μέτρου προς το Σύνταγμα δεν είναι δυνατό να καλυφθεί από την ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 5, η οποία αφορά την επιβολή ατομικών διοικητικών μέτρων και δεν μπορεί να δικαιολογήσει έναν γενικευμένο περιορισμό. Επιπλέον, μέσω της καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας αναστέλλονται στην πράξη και άλλα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα των οποίων η άσκηση προϋποθέτει την κυκλοφορία των ανθρώπων, όπως π.χ. η συνδικαλιστική ελευθερία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή