Οταν η πραγματικότητα υπερβαίνει τον λόγο

Το κλίμα πολιτικής συναίνεσης στην Ελλάδα είναι κάτι σαν ανέκδοτο. Στη σπάνια περίπτωση που πετύχει η διάρκειά του είναι συνήθως πολύ μικρή κι έχει και αυτό το αίσθημα ότι γίνεται τελείως με το ζόρι. Κάτι σαν κακό οικογενειακό τραπέζι γιορτινό με όλο το σόι, που οι μισοί δεν χωνεύουν τους άλλους μισούς και δεν κρύβεται κι επειδή έχουν πει ότι θα κρατηθούν, «γιατί γιορτές έχουμε», λένε υπόγειες κακίες και πετάνε μπηχτές με ζορισμένα χαμόγελα. Το γεγονός ότι είμαστε στο μέσο μιας πρωτοφανούς κρίσης για τις γενιές μας, μιας πανδημίας ενός νέου ιού που μολύνει χιλιάδες και θερίζει εκατοντάδες ανθρώπους τη μέρα αυτή τη στιγμή σε δυο ευρωπαϊκές χώρες, δεν φαίνεται να αλλάζει τα μυαλά σε κανέναν.