Αν σωθεί το ΕΣΥ θα σωθούμε περισσότεροι

Προτού το Εθνικό Σύστημα Υγείας γίνει πεδίο μάχης του κορωνοϊού, προτού οι γιατροί αρχίσουν να θεωρούνται ήρωες με άσπρες και πράσινες ποδιές, ένας άλλος πόλεμος διεξαγόταν στα σπλάγχνα των δημόσιων νοσοκομείων: αυτός για ένα κρεβάτι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ολοι γνωρίζουμε κάποιον που ενεπλάκη στις «εχθροπραξίες»: έναν ασθενή που το είχε ανάγκη, έναν γιατρό που προσπάθησε να πει μια κουβέντα, έναν συγγενή που έτρεχε από εδώ κι από εκεί για να φροντίσει τη μεταφορά. Τα κρεβάτια στις ΜΕΘ εδώ και χρόνια είναι λίγα και γι’ αυτό είναι περιζήτητα. Οχι αυτά στις ιδιωτικές κλινικές, αλλά αυτά στις δημόσιες. Σ’ αυτές τις ίδιες που εδώ και χρόνια οι περισσότεροι λένε φωναχτά πως προτιμούν να μην πατήσουν ποτέ το πόδι τους. Μιλούν εκνευρισμένοι για τις ελλείψεις των κρατικών υπηρεσιών, αναδεικνύουν όσο μπορούν τα λάθη του συστήματος – και ποιος θα μπορούσε να τους αδικήσει;