Ο μεταμοντερνισμός γέρασε νωρίς

Τι είναι κατά τον Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ φυσικό μυθιστόρημα; Ενα μυθιστόρημα που μιμείται τη φύση ή μήπως μια απόπειρα να γράψεις «φυσικά» με την έννοια του φυσιολογικά; Μάλλον το δεύτερο. Απαιτείται ωστόσο μια διευκρίνιση. «Γράφω φυσικά» σημαίνει, κατά τον συγγραφέα, παραθέτω πολλά και ποικίλα είδη γραφής, όπως μου έρχονται στο κεφάλι: ευφυείς ατάκες, σκέψεις, επαναλαμβανόμενες απόπειρες έναρξης ενός βιβλίου, κολάζ από τις εναρκτήριες φράσεις κλασικών μυθιστορημάτων, μια άλλη απόπειρα να γράψεις χρησιμοποιώντας μόνο ρήματα. Και ακόμη παραθέματα ημερολογίου, αποφθέγματα, νόστιμες βινιέτες, ανέκδοτα, εγκιβωτισμένες μικρές ιστορίες. Ολα αυτά μαζί; Ακριβώς. Αλλοτε εύστοχα κι άλλοτε λιγότερο, ο γεννημένος το 1968 συγγραφέας προσεταιρίζεται όλα τα προερχόμενα εκ της Εσπερίας ρεύματα, είδη και σχολές σκέψης, από τη συνειδησιακή ροή ως την αυτόματη γραφή, και από τον σουρεαλισμό ως την αποδόμηση ή ως την, κατά Τζον Μπαρθ και Πολ Οστερ, μεταμυθοπλασία για να κατασκευάσει το παζλ του. Μοιάζει με κάποιον που έφτασε αργά, όταν το πάρτι είχε τελειώσει, και όμως μάζεψε τα αποφάγια από το τραπέζι για το δικό του γλέντι. Συγκινητικό ίσως, αλλά ως εκεί.