Το πιο πρόσφατο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη (ποτέ δεν χρησιμοποιώ τον όρο «τελευταίο», καθώς φέρει διπλά αρνητικό φορτίο), με τίτλο «Αγάπη μέδουσας», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη, το διάβασα απνευστί, που λένε. Για την ακρίβεια, σε ένα σαββατοκύριακο. Δεν είμαι κριτικός λογοτεχνίας, ούτε και τα Γλωσσίδια είναι στήλη βιβλιοκριτικής. Γράφω από τη σκοπιά ενός απλού αναγνώστη, ο οποίος κάπως γνωρίζει την περίοδο της χουντοκρατίας, βιωματικά αλλά και λόγω προσωπικών αναζητήσεων και προβληματισμών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή