Η αλήθεια για τον καθένα είναι αυτό που βλέπει και κατανοεί. Περίπου έτσι το είχε προσεγγίσει και ο Καρτέσιος κι εξηγεί σε έναν βαθμό και τον διάχυτο φόβο, πρωτόγνωρο ίσως για τις ζώσες γενιές, απέναντι στον αόρατο και ύπουλο ιό. Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τίποτα δεν προκάλεσε μια μαζική ανησυχία τέτοιου μεγέθους, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Η νέα κατάσταση αναπόφευκτα διαμορφώνει νέες συνθήκες και αναδεικνύει νέους πρωταγωνιστές. Στα καθ’ ημάς, δίπλα στον Σωτήρη Τσιόδρα και άλλους λοιμωξιολόγους και επιδημιολόγους, υπάρχει και ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Στην ανάπτυξή της, η καρτεσιανή έννοια του μεταβλητού μεγέθους και της μεταβλητής συνάρτησης είναι το βασικό εργαλείο που χρησιμοποιούν αμφότεροι, για ένα πλάνο κοινωνικής οργάνωσης έκτακτης ανάγκης. Και είναι προφανές ότι ο δικός τους σχεδιασμός και τα δικά τους συμπεράσματα καθορίζουν και τις πολιτικές αποφάσεις. Αν οι προγνώσεις του Τσιόδρα επέβαλαν τη μεγάλη καραντίνα, ο Πιερρακάκης δημιούργησε τα εργαλεία για να μπορεί να εφαρμοστεί – με τους πολίτες εναρμονισμένους και όχι υπό ξεσηκωμό.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ