Στο πρώτο του διάγγελμα η 24η λέξη – από τις 1.088 – ήταν «αυταπάτες». Και οι επόμενες «τα δυσκολότερα είναι μπροστά». Η ατομική ευθύνη και ο «συνειδητός αυτοπεριορισμός» έπαιρναν θέση στη διελκυστίνδα με το κοινωνικό καθήκον. Το αγώνισμα που μόλις ξεκινούσε απαιτούσε μέτρα πιο γρήγορα, πιο σκληρά, πιο αποφασιστικά. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποστρεφόταν τη ρητορική της «χαρισματικής ηγεσίας», που κανοναρχεί το πλήθος με γαλαντομίες. Η ανάλυση λόγου των τελευταίων ημερών – με τα τέσσερα διαγγέλματα να υπερβαίνουν τη θεσμική επικοινωνιακή τους διάσταση – αφήνει να διαφανεί το φάντασμα που πλανάται πάνω από το μοντέλο ηγεσίας. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τον Μαξ Βέμπερ.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ