«Δεν γίνεται κάθε μέρα να έχουμε πολιτιστική επανάσταση»

Ο στιχουργός, ποιητής και συγγραφέας Φώντας Λάδης διακονεί αθόρυβα στο τραγούδι, την έρευνα και τη λογοτεχνία πάνω από 50 χρόνια. «Πατριάρχης» του πολιτικού τραγουδιού και με επιτυχίες όπως «Ο Φασισμός» ή τα «Τραγούδια μας» με τον Νταλάρα («Πάγωσε η τσιμινιέρα» κ.ά), συνδέθηκε και συνδιαμόρφωσε με μια ομάδα ποιητών (Κωστούλα Μητροπούλου, Νεγρεπόντης) το μεταπολιτευτικό τοπίο στην Τέχνη και τραγουδήθηκε και τραγουδιέται από διαδοχικές γενιές. Μοναχικός και λεπτολόγος, σχεδόν ασκητής της γραφής, με ένα πλούσιο έργο, συνεχίζει ακάματα απ’ το σπίτι του στον Κεραμεικό να εργάζεται στα προσφιλή του πεδία, όπως το αστυνομικό μυθιστόρημα, τον στίχο, το δοκίμιο, την έρευνα για τη νεότερη Ιστορία και στη σημερινή 4η Εντολή ανατρέχει στον βίο του, τις συμπράξεις του με δημιουργούς όπως τον Λοΐζο ή τον Μίκη ή τον Μικρούτσικο, τα ταραγμένα χρόνια του ’60, την περίδοο της αυτοεξορίας του και τα νέα του σχέδια. Ακριβής στους ορισμούς του, προσηλωμένος στη διασταύρωση (προίκα και της δημοσιογραφικής του πορείας), ο Λάδης καταθέτει τις δικές του εννοιολογήσεις για το πολιτικό τραγούδι, φρεσκάρει μνήμες, παραθέτει άγνωστες πληροφορίες για εποχές και πρόσωπα και όλα αυτά εν μέσω των συμπληγάδων του νέου ιού που μας στέρησε την αυτοπρόσωπη συνάντηση μα μας χάρισε μια παράξενη γραπτή και προφορική διάδραση.