Η σκηνή έχει αναμφισβήτητα κάτι το σουρεαλιστικό. Δεν παύει όμως να σε κάνει να ανατριχιάζεις, είτε είσαι αριστερός είτε δεξιός, είτε σε ενδιαφέρουν τα κοινά είτε μονάχα η πάρτη σου. Στις εννιά το βράδυ, από ένα μπαλκόνι μιας έρημης πόλης όπου κυριαρχεί ο φόβος, ακούγονται πρώτα χειροκροτήματα. Υστερα η κραυγή «Αθάνατος». Και στο τέλος ένας ύμνος: «Νέοι, γέροι, όλοι μαζί φωνάζουν, ζήτω, ζήτω, ζήτω το ΕΑΜ!».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή