Πρωινή ώρα ο Μανώλης επισκέφθηκε ένα λύκειο στα βόρεια προάστια και εγώ τον συνόδευα. «Μανώλη», του λέω, «ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να προσεγγίσεις σήμερα τη νεολαία, πώς θα ανοίξεις το θέμα της αντιφασιστικής αντίστασης;». Στην τάξη που μπήκαμε επικρατεί αμηχανία. Είχα μια αγωνία πώς ο Μανώλης θα προσέγγιζε τα παιδιά. Με αφοπλιστικό χαμόγελο τους είπε: «Καλημέρα, θέλω να σας κάνω μια ερώτηση. Πόσοι από σας τώρα είστε ερωτευμένοι;». Μια μείξη αντιδράσεων από αμήχανα χαμόγελα γεμίζει την ατμόσφαιρα της αίθουσας. Κάποια χέρια, των πιο τολμηρών εφήβων, σηκώνονται. Με την επιμονή του Μανώλη περισσότερα χέρια φάνηκαν. «Εγώ στην ηλικία σας αγάπησα τη λευτεριά. Αυτή η αγάπη με έφερε σήμερα σε εσάς εδώ να σας πω μια ιστορία». Για δύο ώρες δεν τον άφηναν να φύγει. Κάθε κουβέντα με τον Μανώλη είχε την εκρηκτικότητα, την αμφισβήτηση, τη σοφία. Εμείς μπορούμε να ξαναερωτευτούμε τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή