Η παράλληλη απειλή

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε – ακριβέστερα, που νομίζουμε ότι ξέρουμε, με την έννοια ότι είναι ακριβώς αντίθετα από εκείνα που θεωρούσαμε σωστά και λειτουργικά. Ο κορωνοϊός έχει αναδείξει αρκετά από αυτά, δημιουργώντας μια νέα εικόνα και ως προς τη μαζική αντίδραση. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι – κυρίως οι ηλικιωμένοι και οι «εμιγκρέδες» της Αθήνας ή των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων με πατρικό ή εξοχικό στην απομόνωση ενός χωριού – θεωρούσαν ότι η διαφυγή από το διαμέρισμα στην πόλη μπορεί να είναι σωτήρια. Το ζήσαμε ως συλλογική αντίδραση προ δύο εβδομάδων, όταν μερικές χιλιάδες συνωστίζονταν στα διόδια ή στα λιμάνια, περιμένοντας την ακτοπλοϊκή γραμμή. Το είχαν ζήσει νωρίτερα στην Ιταλία, όταν εκατοντάδες χιλιάδες επιχείρησαν να μετακινηθούν από τον βιομηχανικό Βορρά, που σάρωνε ο ιός, στον ασφαλή πατρογονικό Νότο. Στην πραγματικότητα, το μόνο που κατάφεραν ήταν να διασπείρουν τον ύπουλο Covid-19 σε όλη τη χώρα, βάζοντας σε μια μεγάλη δοκιμασία και τη μικρότερη απομονωμένη κοινότητα.