Τελευταία, όταν πιάνω το κινητό μου δεν είναι απλά για να χαζέψω στα social media. Πηγαίνω συνέχεια στις φωτογραφίες και ιδιαίτερα εκείνες όπου αγκαλιάζομαι με φίλους και συγγενείς. Το χριστουγεννιάτικο πάρτι στο γραφείο, το οικογενειακό γεύμα, εκείνη η μέρα στην παραλία με την αδελφή μου και τα παιδιά της – σε όλες κάνουμε αγκαλιές, όλες μοιάζουν πολύ μακρινές σήμερα, στην εποχή της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Βιώνω μια νέα, ολοκληρωτική μορφή δίψας. Καθώς η επιδημία του κορωνοϊού εξαπλώνεται, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο ο ένας από τον άλλο. Εάν είμαστε τυχεροί, έχουμε ακόμα δουλειά, εργαζόμαστε από το σπίτι. Είναι πια σχεδόν αδύνατο να συναντηθούμε με φίλους και συγγενείς εκτός του σπιτιού μας. Ακόμα και η σωματική εγγύτητα είναι πλέον απαγορευμένη. Εάν ζεις μόνος, δεν θα έχεις ακουμπήσει κάποιον εδώ και εβδομάδες, και ίσως περάσουν μήνες πριν το κάνεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή