Μπορεί πανδημία να μην έχουμε ξαναζήσει, όμως αυτό το ξέρουμε πολύ καλά: στην έξαρσή του, το AIDS δημιούργησε απόβλητους ανθρώπους. Ομοφυλόφιλοι και τοξικοεξαρτημένοι, οι ομάδες υψηλού κινδύνου δηλαδή, βρέθηκαν σε ακόμη μεγαλύτερο περιθώριο από αυτό που τους επιφύλασσε ήδη η παγκόσμια κοινότητα. Φορείς και ασθενείς, όταν επέλεγαν να κάνουν την αρρώστια τους γνωστή, έχαναν δουλειά και φίλους – ο (λανθασμένος) φόβος ήταν πως η νόσος μπορεί να μεταδοθεί με το άγγιμα, ακόμα και με τα σταγονίδια του αέρα, αν βρίσκεται κανείς σε κοντινή απόσταση. Σήμερα, η ίδια σκέψη δεν είναι απλά φόβος. Οσο οι επιστήμονες ρίχνονται στη μάχη του εμβολίου, μια άλλη συζήτηση ξεκινά ανάμεσα στους κοινωνιολόγους: ποια είναι τα όρια ανάμεσα στην προφύλαξη και στον στιγματισμό;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ